Shetkaryachi Atmakatha Nibandh Marathi: नमस्कार! मी एक साधा शेतकरी आहे. माझं नाव रामू आहे. मी गावातल्या एका छोट्या शेतात राहतो. आज मी तुम्हाला माझी आत्मकथा सांगणार आहे. ही shetkaryachi atmakatha nibandh marathi मध्ये लिहितोय, जेणेकरून तुम्हा छोट्या मुलांना माझ्या आयुष्याच्या गोष्टी समजतील. मी लहानपणापासून शेतात काम करतो. सकाळी लवकर उठतो, शेतात जातो आणि संध्याकाळी थकून घरी येतो. पण हे काम मला खूप आवडतं. कारण शेत म्हणजे माझं जग आहे.
माझं बालपण खूप मजेदार होतं. मी इयत्ता पहिली ते पाचवीपर्यंत शाळेत गेलो. शाळेत मित्रांसोबत खेळायचो, पण सकाळी शाळेपूर्वी बाबांसोबत शेतात मदत करायचो. एकदा आठवतं, मी आणि माझा मित्र शंकर शाळेतून येताना शेतातून धावलो. आम्ही दोघे मिळून एक मोठा आंबा तोडला. तो आंबा खाताना किती गोड वाटलं! आजी सांगायची, “शेतकरी म्हणजे अन्न देणारा देव आहे.” तिचे किस्से ऐकून मी हसत असे. आजोबा तर रोज संध्याकाळी शेतातल्या गोष्टी सांगायचे. ते म्हणायचे, “पावसाच्या पहिल्या थेंबाने शेत हिरवं होतं, आणि त्यातून आपलं पोट भरतं.” त्या आठवणी आजही माझ्या मनात ताज्या आहेत. त्यामुळे मी शेतकरी झालो.
महात्मा जोतिबा फुले निबंध मराठीत (Mahatma Jyotiba Phule Essay in Marathi)
माझ्या घरात छोटे-छोटे प्रसंग रोज घडतात. एकदा पाऊस खूप पडला. शेतात पाणी साचलं. मी आणि माझी बहीण लता मिळून ते पाणी काढलं. ती म्हणाली, “दादा, हे शेत आपलं कुटुंब आहे.” तिच्या बोलण्याने मला खूप आनंद झाला. शाळेतही मी मित्रांना शेतातल्या गोष्टी सांगायचो. एकदा स्पर्धेत मी “शेतकऱ्याची आत्मकथा” निबंध लिहिला. शिक्षक म्हणाले, “रामू, तुझा निबंध खूप छान आहे.” तेव्हा मला वाटलं, शेतकरी असणं म्हणजे अभिमान आहे. माझी मैत्रीण सुनीता तर म्हणायची, “शेतकऱ्याने मेहनत केली तरच आपल्याला जेवण मिळतं.” तिच्या उदाहरणाने मी आणखी प्रेरित झालो.
मुख्य भागात सांगतो, शेतकरी म्हणून मी रोज मेहनत करतो. सकाळी बी पेरतो, पाणी देतो, खुरपणी करतो. एकदा आजोबांसोबत मी एक मोठं पीक कापलं. ते पीक बाजारात विकलं आणि घरी नवे कपडे घेतले. तेव्हा मला समजलं, मेहनत फळ देते. पण कधीकधी दुष्काळ येतो. तेव्हा मन उदास होतं. पण आजी म्हणायची, “धीर सोडू नकोस, पाऊस येईल.” तिच्या किस्स्याने मी धीर धरतो. मित्रांसोबतही मी शेतात मदत करतो. एकदा शंकर आणि मी मिळून नवे रोप लावले. ते रोप मोठे झाले आणि फळं आली. किती मजा आली! हे छोटे प्रसंग मला शिकवतात की, शेतकरी असणं म्हणजे निसर्गाशी मैत्री आहे.
Sainikache Manogat Essay in Marathi: सैनिकाचे मनोगत मराठी निबंध
शेवटी, मी सांगतो की shetkaryachi atmakatha nibandh marathi लिहिताना मला खूप आनंद होतो. तुम्हा मुलांनो, शेतकऱ्याची मेहनत समजून घ्या. तुम्ही शाळेत असाल, पण शेतकऱ्यांबद्दल प्रेम करा. ते तुमचं अन्न देतात. मी आशा करतो, माझी ही आत्मकथा तुम्हाला प्रेरणा देईल. मेहनत करा, आनंदी राहा. धन्यवाद!
1 thought on “Shetkaryachi Atmakatha Nibandh Marathi: शेतकऱ्याची आत्मकथा निबंध मराठी”