आदरणीय मुख्याध्यापक सर, प्रिय शिक्षकगण, आणि माझ्या लाडक्या मित्रांनो – छोट्या भावंडांनो,
सर्वांना नमस्कार!
Nirop Samarambh Bhashan Marathi: आज हा निरोप समारंभाचा दिवस आहे. आपण दहावीचे विद्यार्थी शाळा सोडून जात आहोत, आणि तुम्ही सर्व छोटेसे मुलगे-मुलींनी आमचा निरोप घेण्यासाठी हा कार्यक्रम आयोजित केला आहे. खरंच, हे बघून मन भरून येते. धन्यवाद, खूप खूप धन्यवाद!
मला आठवते, जेव्हा मी पहिलीत शाळेत आलो होतो, तेव्हा मी खूप घाबरलो होतो. शाळा मोठी वाटायची, मैदान खूप मोठे, आणि मित्र नवे नवे. पण शिक्षकांनी हात धरून शिकवले, मित्रांनी खेळायला बोलावले, आणि हळूहळू ही शाळा माझी दुसरी घर वाटू लागली. रोज सकाळी शाळेत यायला उत्साह वाटायचा. बसमध्ये गाणी म्हणायची, मैदानात क्रिकेट-खो-खो खेळायचा, आणि क्लासमध्ये नवीन नवीन गोष्टी शिकायच्या.
एक छोटासा किस्सा सांगतो. चौथीत असताना, मी आणि माझा मित्र रोहन एकदा मैदानात खेळता खेळता पडलो होतो. दोघांचेही गुडघे लागले होते, रडायला आले होते. तेव्हा आपली क्लास टीचर मॅडम आल्या, दोघांना उचलून घेऊन गेल्या, औषध लावले, आणि म्हणाल्या, “काही नाही होणार, उद्या पुन्हा खेळा!” त्या दिवसापासून मला कळले की शाळेत फक्त अभ्यास नाही, तर काळजी घेणारे लोकही आहेत. अशा छोट्या छोट्या आठवणींमुळे ही शाळा इतकी प्रिय वाटते.
आणि आता जाण्याची वेळ आली आहे. मन थोडे दुःखी आहे, कारण रोजचे हे मित्र, हे शिक्षक, हे मैदान, ही बेल वाजण्याची आवाज – सगळे मिस होणार. पण दुःखी होऊ नका हो! कारण निरोप म्हणजे संपत नाही, तर नवीन सुरुवात आहे. आम्ही जाऊ, पण तुम्ही राहून ही शाळा आणखी सुंदर करा. अभ्यास करा, खेळा, मजा करा, आणि मोठे व्हा.
तुम्हाला एक सांगतो – शाळेत शिकलेले धडे आयुष्यभर कामाला येतात. मेहनत करा, प्रामाणिक राहा, आणि दुसऱ्यांना मदत करा. जसे शिक्षकांनी आम्हाला शिकवले, तसे तुम्हीही शिका. आणि कधी भेटलो तर सांगा, “दादा/दीदी, आम्ही तुमच्या शाळेचे नाव उज्ज्वल करतो आहोत!”
शेवटी, मुख्याध्यापक सर, सर्व शिक्षकांना आणि तुम्हा सर्व छोट्या मित्रांना मनापासून धन्यवाद. ही शाळा आमच्या मनात कायम राहील. आम्हाला आशीर्वाद द्या, की आम्ही यशस्वी होऊ.
जय हिंद! जय महाराष्ट्र!
धन्यवाद!